Aday adaylarının fazlalığı konusunda çok yazıldı çizildi. Elbette bu konu neticede kimin aday olacağına kilitleniyor ama ilginç manzaralar da ortaya çıkmıyor değil.

Bir gün önce AK Partili adaylardan Mustafa Kurt’un tanıtım toplantısına katıldık. Daha aday olmadan öyle çok proje üzerinde konuştu ki her birini hakkıyla anlatmak mümkün değil. Siyaset bir yana mesleki tecrübeleriyle ön plana çıkan bir aday. Hakkını vermek gerekir, mühendislik işlerini iyi biliyor.

Gazeteci arkadaşlarımızdan İzzet Aslanbay, ‘Bu kadar donanımlı bir insan, yukarıdan bir yerden bağlantı kurmadan böyle bir serüvene atılmaz,” demişti. Bunu kendisine ifade etti. Bazı ipuçları verdi ama çok da detay vermedi.

Kurt, bende ise kültür sanat faaliyetlerinin en alt seviyede yaşandığı bir Anadolu ilçesine gelmiş Berlin Filarmoni orkestrası izlenimi bıraktı. Yarattığı etki ile ne ölçüde kendini tercih edilebilir kılar diye geliyor akla. O kadar emin olamıyorum. İşsiz kaldığım dönemlerden birinde, üniversite diplomasıyla başı derde girmiş bir insanız nihayetinde…

Gerçi Kurt, projelerini aday olmasa da aday olacak kişiyle—veya seçilecek belediye başkanıyla—paylaşacağını söylüyor ama o sürecin de beklediği gibi yürüyeceğinden emin değilim. Zira daha önce de ifade ettiğimiz konulardan biri, iktidara birlikte yürümek mümkündür ama iktidarı paylaşmak mümkün değildir şeklinde. Adayın veya seçilenin Kurt’un projelerini kullanmak suretiyle, şimdinin aday adayına prim yaptırmak isteyeceği şüpheli yani.

Kendisine, “Şu anda aday adayısınız, aday olursanız o zaman bir daha toplanmamız lazım” diyorum. Zira daha önce nice projelerin Ereğli’nin dolambaçlı, her köşesinde başka bir planın kurulduğu sokaklarında yitip gittiğini görmüşlüğümüz var.

Bana sorarsanız, basın toplantısında sunduğu en güzel proje gülümseyen yüzüdür. Kendisine başarılar diliyoruz.

GÜLÜMSEMEYE İHTİYAÇ VAR

Belediye Meclisi toplantısındayız. AKM’nin önünde toplantılar öncesinde basın mensuplarının fahri olarak ele geçirdiği birkaç metrekarelik bir alan vardır.

Yine AK Parti’nin aday adaylarından Mustafa Kemal Bektaş ile diğer bir aday adayı Yusuf Kalay bu küçük alanda bir araya geliyor. Bektaş, her zamanki içtenliğiyle ‘Artık Ereğli’ye yeni, genç yüzler lazım’ diyor. Kalay gülerek “Gençler azıcık daha bekleyebilir, hele bir meclis üyeliği yapsınlar’ diyerek takılıyor. Somurtmak yok, gizlenmek yok. İkisi de gülüyor.

Toplantı başlıyor, apar topar meclis toplantı salonuna geçiyoruz. Dönüşte Kurt’un tebessümü ile birleşince farklı bir düşünce peyda oluyor aklımızda.

Ereğli’nin asıl ihtiyacı olan gülümseme olmasın!

Engeliller haftası etkinliği kapsamında Belediye Düğün Salonu’na girişte kendisine takılıyoruz:

“Başkanım, Mustafa Kurt’un basın toplantısından geliyoruz. Çok sayıda projesi var!”

Gazeteciler öyle projelerden, insanların kendileri hakkında söylediklerinden fazla etkilenen kişiler değildir. Yine de Uysal muhtemelen oradaki gazetecilerin Kurt’tan etkilendiğini düşünmüş olabilir. Zira cevap verirken sesinde ciddi bir ton var:

“Mesela bir projesini söyleyin!” diyor.

O anda bir projenin detaylarını anlatma imkanı yok. Sadece ismini söyleyebilirsiniz. Şafak Negüzel “Teleferik meselesi, şu Göztepe’ye yapılacak olan” diyor.

Uysal, bir yandan salonun girişine doğru yürürken, o projenin bugüne kadar gelmiş geçmiş tarihçesini sayıp dökmeye başlıyor. Biraz anlattıktan sonra araya giriyoruz, “Ama bu kadar değil ki, daha birçok projesi var!”

Belediye başkanı en insani, en hoşgörülü tebessümünü takınıyor. Gülümsüyor ve salona giriyor.

Gülümseyen insanlar görmek insanın ruhuna iyi geliyor.

Gülümsemek samimiyetin ve hoşgörünün göstergesidir. Anlamını unuttuğumuz, en samimi olanının bile arkasında neyin olduğunu düşünmekten keyfini süremediğimiz bir şey. Seçim dönemi gergin olabilir ama gelin en iyisi kimin en avantajlı, en güçlü, en muhtemel olduğunu bir yana bırakalım. Kendisi için güç niyaz edenleri eleyelim ve en güzel gülümseyeni seçelim.

Gerisi nasılsa olur.