Sevgili okurlarım. Geçtiğimiz hafta, “Aman doktor, yaman doktor. Derdime bir çare!” yazı dizimizin ikincisine devam edelim isterseniz. Sanki “Hemen devam edelim.” der gibi buldum sizleri. Öyleyse hemen başlıyoruz.

Siyasetin hasta ettiği doktorlar mı? Doktorların siyaset hastalığı mı? Nedir bu hastalık? Kara Tren’de bir röntgen çekip bakalım doktorlar mı hasta yoksa siyasette mi hastalık var?! Bu kadar önemi büyük olan doktorluk mesleğini bırakıp, siyaset yapmakta neyin nesi?! Şimdiden doktorlardan homurtuları duyar gibiyim. “Ne yani. Biz insan değil miyiz? Bize siyaset yapmak yasak mı?” der gibi. Yok hayır size siyaset yapmak yasak değil tabi ki.

 Aşağıda isimlerini paylaşacağım doktorlar, kendi alanlarında çok başarılı, aile yaşamları topluma örnek insanlar. Sosyal yaşamın her alanlarında varlar. Kim bu kahraman doktorlar? Yazı dizimizin içindeki kahramanlar; Dr. Nevzat Çimenoğlu, Dr. Muharrem Erdem, Dr. Barbaros Tabak, Dr. Eylem Ertuğrul, Dr. Evrim Balbaloğlu, Dr. Hüseyin Uysal, Dr. Recep Erdoğan, Dr. Ahmet Emre Bayramoğlu, Dr. Ercan Yalçın ve Dr. Osman Yavuz. İsimlerini paylaştığımız bu kahramanlar Kara Tren’de köşe yazılarımızın konukları olacaklar. Ancak kafamıza takılan soru işareti şu; Bir uzman doktorun sadece üniversitedeki eğitimini doktor olarak tamamlayabilmeleri için 12 yıl eğitim almaları gerekiyor. (Tek dikiş giderlerse.) Ve bu kadar emeği, siyaset için bir kenara bırakmalarını anlamak istiyorum. Ayda en az, 20 ila 50 bin TL arasında para kazanacaksınız ve idealist insanların tercih ettiği bir mesleğiniz olacak. Geleceksiniz kasabada, kentte siyasete atılacaksınız. Bunların cevaplarını arıyorum. Heee, milletvekili olmak için siyasete atılanları bunun dışında tutmak istiyorum. Çünkü vekilliğin ayrıcalıkları var. Bir elin yağda bir elin balda, her protokolde olacak. Ee maaşta 30 bin TL civarı.. Bir de hekimlik var. Gel keyfim gel... Böyle düşüncesi olan doktorları bunun dışında tutuyorum.

Ama böyle bir fikriniz yoksa çok zaman ve para harcayacağınız ateşten gömlek olan siyasete neden aday olunur?! Ülkemizde her ne kadar hastanelerde hasta kuyrukları yoksa da, hem devlette hem de özelde doktorların günde 100’e yakın hastaya baktıkları biliniyor. Özet olarak, doktorların hastanelerde bu kadar açık varken siyasete yönelmeleri, şerit değiştirmelerini öncelikle ülkemizdeki vatandaşlara karşı bir haksızlık olarak görüyorum.

Durumu yukarıda biraz özetledik. Biz de yukarıda isimlerini verdiğimiz kahramanlarımız siyaset içinde neler yapmışlar beraber bakalım. Kimden başlasak acaba? “Aman doktor, yaman doktor. Derdimize bir çağre olmuşlar mı? Bakalım.

Herkes Doktor Eylem Ertuğrul ve Doktor Hüseyin Uysal’ı yazacak diye bekliyor. Ama onlarla final yapacağız. Biz Dr. Nevzat Çimenoğlu’ndan başlayalım ozaman.

Nevzat Hoca sakin ve güleryüzlü, çözüm odaklı. Herkesin onu aradığında telefonla ulaşılabilen biri. “Aman doktor, yaman doktor. Derdime bir çare!” diye aradığımız doktorumuz. Hal böyleyken, siyasete hasta olan bir doktorumuz. 2 dönem Alaplı’da ara ara belediye başkanlığı yaptı. Hatta adı sanı bilinmeyen, halkta oy karşılığı olmayan Demokrat Parti’den seçilip işin içinden çıkamayınca iktidar olan AK Parti’ye geçti. Siyaset ve halk “Hastane değiştirir gibi parti değiştirmeyi” kolay kabul etmez. Nevzat Hoca bunu yaşayarak öğrendiğini düşünüyorum. Çünkü halk ona vekalet verirken yazımızın başındaki “Dr. Nevzat Çimenoğlu kriterlerine oy verdik” diyerek, şimdiki belediye başkanı Nuri Tekin’e 200 oyla kaybetti. Sayın Nevzat Çimenoğlu, pozitif ve güleryüzlü olmasına karşın belediyecilikte sınıfta kaldı. İşçi borçlarını ödeyemez hale getirdi belediyeyi. Bizim de Alaplı’da Nevzat Hoca döneminde “Şu hizmet, şu eser yapıldı.” dediğimiz bir şey hatrımıza gelmiyor. Burdan sonuç olarak şunu çıkarıyoruz. Doktorlar doktorluk yapmalı, siyaseti işin ehline bırakmalı.

Dr. Nevzat Çimenoğlu, siyaseten halka vereceği birşey olmadığını gördük. Peki şimdi ne yapıyor? Yerli ve milli sermayemiz olan Ecomar Hastanesi’nde mesleğini başarıyla Başhekim olarak sürdürüyor. Yurttaşlarımız, Sayın Çimenoğlu’ndan “Aman doktor, yaman doktor. Var mı bana bir çare!” diyor.

Haftaya buluşmak üzere... Hoşçakalın...

 A. Şenol Azman