Ülke olarak belki 100 yılda bir rastlanacak çok büyük bir felaket ile karşı karşıyayız. 1999 yılında yaşanan Gölcük ve Düzce depremlerinden çok daha fazla bir yıkım var bu depremde. Hele 7,7 Kahramanmaraş Pazarcık  depremimden dokuz saat sonra yaşanan 7,6 lık Elbistan depremi felaketin boyutunu daha da ağır bir hale getirdi. Başta deprem bölgesindeki insanlarımız olmak üzere ülkemizin başı sağ olsun. Yaralılara acil şifalar diliyorum. Şimdi birlik olma zamanı. 

Ülke olarak seferber olduk her zamanki gibi. Bu zor ekonomik şartlarda bile gıda, temizlik ve giyim yardımları için yardım toplama merkezlerine, arama ve kurtarma çalışmalarına katılmak için havalimanlarına akın ediyoruz. Kalkacağız, bu felaketinde üstesinden de kalkacağız. Tek arzum ve isteğim bu balık hafızalığımızdan ve unutkanlığımızdan bir an önce kurtulmamız. Acılardan ders çıkarmamız, akıllanmamız. 

Depremin yaşandığı andan bu yana olan sürede, son 37 saat sonundaki rakamları buraya not düşmek istiyorum. Zira bu rakamlar depremin felaketin boyutu daha net çıktığında karşılaştırmak istiyorum. 

3,549 kişi hayatını kaybetti. 

22,168 yaralı var. 

5,775 bina yıkılmış durumda. 

11,302 bina yıkılma ihbarı var. 

Ulaşılamayan, kayıp insan sayısı yok. Neden yok? Bu tip felaketlerde bu rakam çok önemli halbuki. 

Hesap ortada, toplam 17,077 bina, binalar 4 katlı olsa, her katta 2 daire olsa, her dairede 4 kişi diyelim. 

17,077 bina X 4 kat X 2 daire X 4 kişi = 546,464 insan,  

İnsan bu insan. Bu en iyimser tahmin. 

Televizyondan seyrediyorum felaketin boyutlarını.  

Dayanamıyorum, kapatıyorum televizyonu. 

Kulaklarımızda çınlıyor yardım çığlıkları. 

Kendimi kandırıyorum. Geçecek diye, geçmeyecek. Bir deprem daha, bir sel baskını bir maden faciası yine vuracak bu milleti. 

Çaresizlik sarıyor bütün bedenimi. 

Yapılanları, yaptıklarımı, yapabileceklerimi düşünerek rahatlamaya çalışıyorum. 

Ereğli’de Kızılay yardım topluyor. Belediye, partiler, kuruluşlar, dernekler yardım topluyor. Bu ihtiyaç malzemelerini daha önce toplamış bir yere istiflememiş bir kent il olabilir mi? 

İki sene önce yaşadığımız kar felaketinde ana karterller dururken vilların yollarını açan, bahçesine kadar karlarını temizleyen bir kent il olabilir mi? 

Bakıma muhtaç yaşlılarını çaresiz ailelerinin ellerine bırakmış bir kent il olabilir mi? 

Ereğli’de iki ayda bir inşaatın bittiği halde, harap haldeki bir binada hizmet vermeye çalışan Kaymakamlığın, Emniyet teşkilatının olduğu bir kent il olabilir mi? 

Trafik sorunun çözememiş, değil iki sıra park etmeyi üç sıra park edilen bir keşmekeş trafiğin yaşandığı kent il olabilir mi? 

Hala sokak hayvanlarına sağlıklı bir barınak, bir sığıma evi yapamamış bir kent il olabilir mi? 

Çevresindeki Alaplı, Gülüç, Kandilli gibi beldeler ile gerekli yardımlaşmayı göstermeyen onların yardımına koşmayan bir kent il olabilir mi? 

Kent kaynaklarını sadece kendi egoları tatmin etmek için kullanan yöneticilerin olduğu bir kent il olabilir mi? 

Bir afet planı olmayan, bunu halkı ile paylaşamayan bir kent il olabilir mi? 

Siz söyleyin Ereğli il olsun mu? 

Saygılarımla, 

Uğur Demiroğlu